Głównym problemem gospodarczo-społecznym z którym mierzy się współczesny świat jest zjawisko ocieplania się klimatu, będącego rezultatem eksploatacyjnej działalności prowadzonej przez człowieka, skutkującej wzrostem emisji gazów cieplarnianych i wzrostem przeciętnych temperatur oraz występowaniem ekstremalnych zjawisk pogodowych negatywnie wpływających na sytuację mieszkańców wielu regionów świata.
Wynika to z faktu, iż funkcjonowanie gospodarki światowej, w tym również większości krajów europejskich, w przeważającym stopniu opiera się na zasilaniu w źródła energii powstających na bazie surowców nieodnawialnych, takich jak węgiel, ropa i gaz, które w największym stopniu przyczyniają się powstawania gazów cieplarnianych, wzrostu temperatur i zanieczyszczenia środowiska naturalnego [1, 2]. Z tego względu w strategiach unijnych wskazuje się konieczność szybkiego odejścia od wykorzystywania zasobów kopalnych i stworzenia bardziej zasobooszczędnego i konkurencyjnego społeczeństwa, w którym zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego realizowane będzie w warunkach chroniących środowisko naturalne, a jednocześnie umożliwi wykorzystanie zasobów odnawialnych w innych sektorach przemysłu [3].
W ramach dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady [4] z kwietnia 2009 roku państwa członkowskie zostały zobowiązane do zapewnienia 20% udziału energii z odnawialnych źródeł (OZE) w końcowym zużyciu energii ogółem (dla Polski cel ten ustalono na poziomie 15%) oraz 10% końcowego zużycia energii w transporcie.
Więcej: aktualności UP
