I edycja – 2022 r.

Pracownik Institute of Geography, The Ruhr-University Bochum (Niemcy), którego głównym obszarem specjalizacyjnym jest ekologia obszarów zurbanizowanych, ekonomia miejska, analiza zmian pokrycia terenu oraz przestrzenne metody badań ilościowych. Profesor posiada doświadczenie zawodowe w Europie, Ameryce Łacińskiej, Afryce oraz Azji, jest redaktorem naczelnym czasopism naukowych, wykładowcą, członkiem organizacji międzynarodowych, analitykiem oraz konsultantem w zakresie planowania urbanistycznego oraz regionalnego.

Dr hab. Luis Inostroza jest jednym z wiodących naukowców, zajmujących się koncepcją metabolizmu w odniesieniu do analiz struktur urbanistycznych, jako transdyscyplinarnej i przekrojowej koncepcji łączącej w spójny sposób różnorodne zagadnienia przestrzenne. Jako pierwszy zaproponował on koncepcję technomasy (technomass), jako podstawowego wskaźnika metabolizmu miejskiego. Technomasa pozwala analizować i mierzyć metaboliczne zachowania ekosystemów miejskich, biorąc pod uwagę procesy akumulacji materiału. Technomasa odpowiada za całą materię, która została przekształcona przez ludzką działalność na jednostkę powierzchni i czasu, tworząc w ten sposób bezpośredni związek z ekonomią. Technomasa może znacząco pomóc ekologom w podsumowaniu złożonej struktury przestrzennej środowisk miejskich, a planistom w zrozumieniu ekologicznych i ekonomicznych konsekwencji poszczególnych form miejskich.

Poza tym, w aspekcie działalności naukowej znaczącym osiągnięciem profesora jest uzyskanie pozycji: redaktora naczelnego czasopisma Elsevier ECOSYSTEM SERVICES (IF 5.45), redaktora serii książek wydawnictwa SPRINGER: Landscape and Spatial Planning Perspectives oraz bycie członkiem rady redakcyjnej czasopisma Elseviere Landscape and Urban Planning (IF 6.14). Dr hab. Luis Inostroza jest obecnie członkiem komitetu wykonawczego Ecosystem Services Partnership (ESP), członkiem Society for Urban Ecology (SURE), członkiem European Land-use Institute (ELI) oraz członkiem czarterowym Royal Institute brytyjskich architektów (RIBA).

Źródło: wniosek aplikacyjny Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie.

Źródło zdjęć: UP Lublin.

Pracownik Katedry Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej Uniwersytetu Alberty w Edmonton (Kanada) oraz Profesor w Kanadyjskiej Katedrze Badań (Poziom I), którego obszar specjalizacyjny stanowi informatyka, automatyka oraz robotyka, w tym cybernetyka techniczna, elektronika biomedyczna, komputerowe systemy sterowania oraz teoria systemów. Jest członkiem międzynarodowych komitetów naukowych, udzielającym się czynnie również w komitetach redakcyjnych i radach naukowych wiodących czasopism naukowych o zasięgu międzynarodowym. Dorobek naukowy prof. Witolda Pedrycza charakteryzuje się wszechstronną międzynarodową współpracą naukową z ośrodkami na całym świecie. Wśród ośrodków, z którymi Profesor podjął współpracę znajdują się:

• Uniwersytet w Nottingham Trent, UK – w zakresie przetwarzania granularnego jako paradygmatu systemów inteligentnych;
• Uniwersytet w Neapolu i Uniwersytet w Salerno, Włochy – w zakresie matematycznych podstaw systemów relacyjnych, rozmytych równań relacyjnych i ich zastosowania w modelowaniu systemów;
• Tokijski Instytut Technologiczny, Tokio, Japonia – w zakresie inteligencji obliczeniowej i systemów inteligentnych z położeniem nacisku na autonomiczne roboty, przetwarzanie i rozumienie obrazu;
• Uniwersytet Campinas, Brazylia – w zakresie modelowania i sterowania rozmytego, rozmytych sieci Petriego;
• Uniwersytet Wonkwong i Uniwersytet Suwon, Korea – z zakresu modelowania rozmytego z położeniem nacisku na wielomianowe sieci neuronowe i ich projektowanie z wykorzystaniem inteligencji obliczeniowej;
• Instytut Badań Systemowych PAN, Warszawa, Polska – w zakresie eksploracji danych, modeli WWW, modelowania lingwistycznego;
• Uniwersytet Salerno, Włochy – w zakresie klasyfikacji heterogenicznych danych WWW;
• Uniwersytet Bozen, Włochy – w zakresie ilościowej inżynierii oprogramowania i inteligencji obliczeniowej;
• Instytut Inżynierii Biomedycznej, CNR, Padwa, Włochy – w zakresie rozpoznawania wzorców w zastosowaniu do analizy sygnałów biomedycznych;
• Politechnika w Hong Kongu – w zakresie inteligencji obliczeniowej w biometrii multimodalnej;
• Uniwersytet Milan, Włochy – w zakresie formalnych modeli uczenia sieci neuronowych i ich interpretowalności;
• Instytut Techniczny Dalian, Chiny – w zakresie aksjomatycznej teorii zbiorów rozmytych (AFS) i jej zastosowania;
• Chińska Akademia Nauk, Beijing iShenyang, Chiny – w zakresie obliczeń granularnych i modelowania rozmytego ze szczególnym uwzględnieniem rozmytych modeli komórkowych;
• Uniwersytet Warszawski, Polska – w zakresie zbiorów przybliżonych i hybrydowych modeli zbiorów przybliżonych i rozmytych;
• Uniwersytet Weseda, Japonia – w zakresie obliczania DNA i optymalizacji, inteligencji obliczeniowej;
• Instytut Technologiczny Tijuana, Meksyk – w zakresie zbiorów rozmytych typu 2 i ich zastosowania.

Działalność naukowo-badawcza prof. Witolda Pedrycza obejmuje badania w zakresie inteligencji obliczeniowej, systemów wspomagania decyzji i odkrywania wiedzy z danych. Działalność ta przyczyniła się do zaprojektowania i analizy inteligentnych systemów zorientowanych na człowieka, ma pionierski charakter oferując całkowicie nowy, bardzo oryginalny i wszechstronny wkład w rozwijające się obecnie obszary inteligencji obliczeniowej. Prof. Witold Pedrycz stworzył podwaliny Granular Computing, jest autorem serii przełomowych monografii na ten temat.

Źródło: wniosek aplikacyjny Politechniki Lubelskiej.

Wizyta zostałą odwołana.

Wybitny klinicysta i naukowiec, stale przyczyniający się do rozwoju ortodoncji, łączący wiedzę z zakresu ortodoncji i zdrowia publicznego. Kierownik Katedry Ortodoncji i Deformacji Zębowo-Twarzowej w ramach All India Institute of Medical Sciences (New Delhi, Indie), współpracującym m.in. ze Światową Organizacją Zdrowia oraz rządem indyjskim w takich inicjatywach, jak National Knowledge Network oraz National Oral Health Program. Szef w Centrum Edukacji i Badań Stomatologicznych, Dyrektor w Centrum Współpracy z WHO ds. Promocji Zdrowia Jamy Ustnej oraz Centrum Doskonałości Wdrażania Narodowego Programu Zdrowia Jamy Ustnej, w okresie od 9 stycznia 2014 do 29 lutego 2020 r. Szef Centrum Edukacji Medycznej, Technologii i Innowacji KL Wig (CMET-I) (All India Institute of Medical Sciences New Delhi).

Profesor Kharbanda to atywny i zaangażowany członek indyjskiego stowarzyszenia na rzecz badań stomatologicznych (IADR), gdzie pełnił różne funkcje finalnie awansując na stanowisko prezesa. Wybitny klinicysta, badacz i administrator. Profesor ma globalną wizję w zakresie profilaktyki ortodontycznej. Odbył szkolenia naukowe w Wielkiej Brytanii, USA i Australii. Był głęboko zaangażowany w doradzanie rządowi w zakresie ram zdrowia jamy ustnej w Indiach. Aktywnie współpracował z National Knowledge Network (NKN), National Oral Health Program (NOHP) Ministerstwa Zdrowia i Opieki Rodzinnej (MOH & FW), Indian Council of Medical Research (ICMR), WHO i COCHRANE Global Alliance Manchester, m.in. instytucje krajowe i międzynarodowe. Jako aktywny orędownik szkolnictwa wyższego i jakości w nauczaniu, był odpowiedzialny za modernizację CDER w najnowocześniejsze urządzenia do opieki nad złożonymi chorobami jamy ustnej i zębów.

Współpracując z naukowcami z różnych dziedzin, był pionierem koncepcji platformy cyfrowej i zaawansowanej technologii dla innowacji, badań, automatyzacji i edukacji pacjentów w naukach o zdrowiu, prowadząc do opracowania i wykorzystania „AutoCEPH” oraz interaktywnego krajowego cyfrowego portalu i aplikacji dotyczącej zdrowia jamy ustnej „eDantSeva”.

Współpraca rozszerzyła się na automatyzację w obrazowaniu wolumetrycznym 3D, co doprowadziło do dwóch patentów w USA. Kontynuacją tego jest Innowacyjna sztuczna inteligencja, międzynarodowa współpraca nad zastosowaniami stomatologicznymi. AIIMS jest najwyższym indyjskim instytutem medycznym, a wyzwanie ustanowienia tożsamości zdrowia zębów i jamy ustnej w podstawowej opiece zdrowotnej dla zaawansowanej edukacji i leczenia, badań interdyscyplinarnych i stomatologii zdrowia publicznego.

W trakcie pandemii COVID-19 Profesor OP Kharbanda wniósł znaczący wkład w opracowanie wytycznych dla praktyki stomatologicznej, jako krajowy doradca pod egidą MOH&FW, ICMR, WHO, Indian Dental Association. Zbadał możliwości badań interdyscyplinarnych z naukowcami z różnych dziedzin. Jego publikacje dotyczyły ortodoncji klinicznej, adaptacji MES i TMJ do aparatów funkcjonalnych, protokołów CLP, modyfikacji powierzchni implantów, biomarkerów, obrazowania wolumetrycznego 3D i automatyzacji, zastosowania innowacyjnych technologii w stomatologii środowiskowej oraz platform cyfrowych.

Źródło: wniosek aplikacyjny Uniwersytetu Medycznego w Lublinie.

Źródło zdjęć: UMLub.

Pracownik naukowo-dydaktyczny Loughborough University, School of Business and Economics, Director of Master od Science Programs in Human Resource Management. Profesor specjalizujący się w psychologii pracy i organizacji, przedsiębiorczości oraz zarządzaniu zasobami ludzkimi i rozwojem kadr.

Profesor Andrew Rothwell jest dobrze wykwalifikowanym specjalistą w dziedzinie HR z międzynarodowym profilem badawczym i doświadczeniem w zakresie przywództwa. Obecnie jest dyrektorem programów MSc Human Resource Management w Loughborough University School of Business and Economics. Doktorat (Professionals, CPD and Employability, Loughborough, 2004) napisał we współpracy z Chartered Institute of Personnel and Development i doprowadził do powstania trwałego i cytowanego na całym świecie materiału badawczego (1 300+ cytowań: ResearchGate). Jego zainteresowania badawcze dotyczą zatrudnialności i zrównoważonej pracy, zwłaszcza w kontekście międzynarodowym. Jest również założycielem Loughborough School of Business and Economics Responsible Management Research Interest Group. Jest członkiem Rady Redakcyjnej Australian Journal of Career Development.

Profesor Andrew Rothwell jest autorem ponad 50 recenzowanych artykułów naukowych, książek, rozdziałów w zbiorach redakcyjnych, referatów konferencyjnych i artykułów w czasopismach branżowych. Trzykrotnie publikował prace w amerykańskim Journal of Vocational Behavior (140 pkt.), zawsze jako główny autor. Ostatnio wydana książka: From Talent Management to Talent Liberation, London, Routledge znalazła się na krótkie liście do British Psychological Society Book Awards 2021.

Przyznane nagrody uniwersyteckie:

• Uniwersytet Loughborough 2016, 2021: Nagroda Studencka: Postgraduate Appreciation Award w uznaniu wsparcia przyczyniającego się do dobrego samopoczucia, rozwoju osobistego, doradztwa zawodowego i mentoringu;
• Loughborough 2020, 2019, 2018: Uznanie dziekana za przekroczenie oczekiwań w odniesieniu do programu przywództwa, współpraca z organami zewnętrznymi, zwłaszcza brytyjskiego Chartered Institute of Personnel & Development, Zasady odpowiedzialnej edukacji menadżerskiej (globalna sieć 500+ uniwersytetów i HEI’s).

Źródło: wniosek aplikacyjny KUL.

Wizyta zostałą odwołana.

Adiunkt psychologii rozwojowej na Uniwersytecie d’ Annunzio w Chieti-Pescara we Włoszech od 2019 r. W lutym 2013 r. dr Lionetti obroniła doktorat na Uniwersytecie w Pawii. W latach 2013-2016 pracowała na stażu podoktorskim na University of Pavia, badając predyktory rozwoju społeczno-emocjonalnego dzieci i rolę interwencji opartych na przywiązaniu. Zaś w latach 2016-2019 prowadziła badania dotyczące interakcji jednostka-środowisko w ramach Wrażliwości Środowiskowej na Queen Mary University of London ze stażem podoktorskim.

Zainteresowania badawcze dr Lionetti dotyczą roli rodzicielstwa w rozwoju społeczno-emocjonalnym dzieci oraz interakcji między temperamentem dzieci a otoczeniem w metaramie wrażliwości środowiskowej/podatności różnicowej. Obecnie doktor współpracuje z Michaelem Pluessem (Queen Mary University of London, Wielka Brytania) oraz Danielem Kleinem, Arthurem Aronem i Elaine Aron (Stony Brook University, USA) przy opracowywaniu metod badania indywidualnych różnic we wrażliwości na środowisko w ciągu życia oraz przy badaniu fizjologicznych i genetycznych korelatów wrażliwości u małych dzieci.

W 2016 r. dr Lionetti otrzymała stypendium indywidualne Marie Curie na badanie wrażliwości dzieci na rodzicielstwo, a w 2018 r. stypendium Fundacji Jacobsa, jako co-Pl z Michaelem Pluessem na badanie wrażliwości dzieci w kontekście szkolnym. Jest trenerem procedury Video-feedback w celu promowania pozytywnego rodzicielstwa i wrażliwej dyscypliny (VIPP-SD) w imieniu Centrum VIPP na Uniwersytecie w Leiden.

Opublikowała ponad 50 artykułów w recenzowanych międzynarodowych czasopismach naukowych, takich jak Developmental Psychology, Neuroscience and Biobehavioral Reviews i Translational Psychiatry. Jest członkiem grupy finansującej serwis https://sensitivityresearch.com/ (sponsorowany przez Jacobs Foundation). Pełniła funkcję recenzenta ad hoc dla czasopism krajowych i międzynarodowych, a od 2019 r. wchodzi w skład Rady Europejskiego Stowarzyszenia Psychologii Rozwojowej.

Źródło: wniosek aplikacyjny WSEI.

Wizyta zostałą odwołana.

Światowej sławy specjalista w obszarze badań Słońca, pogody słonecznej oraz jej oddziaływania na Ziemię. Ukończył Matematykę Stosowaną w 1984 roku na Katolickim Uniwersytecie w Leuven (Belgia). Jako research assistant belgijskiego Narodowego Funduszu Badań Naukowych uzyskał tytuł doktora nauk ścisłych (matematyka stosowana) w 1988 r. na tym samym uniwersytecie. Po roku, jako postdoctoral researcher opuścił KU Leuven, aby objąć to samo stanowisko na Max-Planck-Institut für Plasmaphysik w Garching w pobliżu Monachium. W październiku 1991 r. profesor przeniósł się do Holandii, aby pracować w FOM-Instituut voor Plasmafysica „Rijnhuizen” (obecnie „Differ” w Eindhoven), najpierw jako scientific collaborator, a od października 1995 r. jako senior researcher. W październiku 1996r. Profesor powrócił do KU Leuven jako pracownik naukowy FWO-Vlaanderen w Centre for mathematical Plasma Astrophysics (CmPA) na Wydziale Matematyki. Od 1 października 2000 r. Profesor jest pracownikiem naukowym KU Leuven, obecnie jako profesor zwyczajny.

Europejska Agencja Kosmiczna (ESA) korzysta z osiągnięć Profesora w przewidywaniu oddziaływania burz słonecznych na Ziemię. Profesor pełni funkcję Przewodniczącego Zespołu Roboczego ds. Pogody Kosmicznej przy ESA. Według bazy web of Science, Profesor jest autorem 483 publikacji cytowanych ponad 6 260 razy z indeksem H wynoszącym 39. Jest promotorem i promotorem pomocniczym w 15 prowadzonych przewodach doktorskich, a 26 studentów już uzyskało stopień doktora pod jego opieką.

Profesor Poedts jest współautorem trzech książek wydanych przez Cambridge University Press: „Principles of Magnetohydrodynamics” (Goedbloed i Poedts, 2004), „Advanced Magnetohydrodynamics” (Goedbloed, Keppens i Poedts, 2010) oraz ”Magnetohydrodynamics of Laboratory and Astrophysical Plasmas” (Goedbloed, Keppens i Poedts, 2019). Jest również autorem trzech innych książek i współautorem ponad 480 prac opublikowanych w międzynarodowych recenzowanych czasopismach naukowych, 230 referatów prezentowanych na międzynarodowych konferencjach oraz 6 outreach publications.

Jego publikacje były cytowane ponad 6260 razy (ISI Web of Knowledge, ponad 9520 razy w Google Scholar). Jego aktualny indeks Hirscha wynosi:

• 39 w ISI Web of Knowledge;
• 47 w Google Scholar (i-10 index = 222).

Profesor jest członkiem Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) od 2002 roku i przewodniczącym Zespołu Roboczego ds. Pogody Kosmicznej ESA (SWVVT) od czerwca 2012 roku.

Źródło: wniosek aplikacyjny UMCS.

Źródło zdjęcia: UMCS.